نوشته شده توسط محمد هادی یوسفی غروی
ینفتح امامنا طریق(مشهد)فتمشی الیها من طبران بالسیارة،بین‏ مزارع و تلال ترابیة و اخری صخریة،و بین سهول بعیدة المدی یتخللها احیانا مزارع تشقها محاریت البقر!. و مضت بنا دروب(مشهد)و طالعتنا مساربها بصحاری فی عزّ الربیع،و بواد قاحلة فی اعقاب الشتاء،و ما خلت من قری متناثرة فی‏ الیباب،و زروع ممرعة علی حافات الاجداب!. ثم ها هی ذی(مشهد)بقبابها الوضاءة،و مناراتها الوهّاجة، و ها نحن علی اعتاب القباب الرضویة،ندخلها مع الداخلین فنغیب‏ فی تلک الجموع المتزاحمة علی اعتاب امامها الرضا"علیه السلام‏"و ها هم‏ السدنة فی الحرم الطاهر یقودون الحشود الایرانیة فی الزیارة مرتلین‏ بلسان عربی مبین:باذن الله و اذن رسوله و اذن خلفائه ادخل هذا البیت..ثم یمضون فی الترتیل و الحشود ترتّل معهم،محییة محمدا و آله الطاهرین و صحبه المنتجبین،و خاصة بالتحیة دفین هذه الروضة الشریفة:الامام الرضا"علیه السلام‏".

نوشته شده توسط حامد پوررستمی
چکیده: بحث درباره مباحث راهبردی و استراتژیک به ویژه در حوزه سیاسی – اجتماعی، رشد فزاینده‌ای به خود گرفته است. با نگاه راهبرد شناسانه به راهبری جامعه از منظر امام رضا علیه‌السلام می‌توان راهبرد امامت را، نظام و برنامه جامعی دانست که بر اساس دین شکل گرفته و در آن، فن به کارگیری همه ظرفیت‌ها و امکانات معنوی و مادی برای سازماندهی و هماهنگی اجزا و فرایندهای راهبرد لحاظ شده است. تعبیر «نظام» درباره امامت در کلام رضوی، نشان از آن دارد که امامت نظام واره‌ای است که رشته اتصال و سبب انسجام تعاملات خدا، انسان و هستی است.

نویسنده در این مقاله تلاش می کند با بیان ویژگی جنبش های علویان در دوران امام رضا (ع) به بررسی علت پیشنهاد ولایتعهدی به امام توسط مامون بپردازد. دوران امامت امام رضا(ع)(183ــ203ق)علاوه بر آنکه از ساحت هاي اعتقادي و فرهنگي / دوراني کم نظير و بلکه بي نظير است، از جهت سياسي نيز دوراني ويژه به حساب مي آيد. فراواني تحرک هاي علويان در آخرين سال هاي امامت آن حضرت از جمله مواردي است که به اهميت اين دوران مي افزايد. اين نکته هنگامي روشن تر مي شود که دريابيم جنبش هاي علويان در اين زمان از جهات متعددي همچون تعداد، گستره ي جغرافيايي، خاندان هاي علوي شرکت کننده در آن و به کنترل در آوردن مناطق مرکزي، همچون کوفه، بصره، مکه و مدينه و نيز يمن، ويژگي خاصي مي يابد که در دوران هاي گذشته و آينده کمتر شاهد اين ويژگي ها مي باشيم؛ و همين ويژگي هاست که مأمون را وا مي دارد براي سرکوب هميشگي آنها پيشنهاد خلافت و سپس ولايتعهدي امام رضا(ع) را مطرح کند. بررسي تحليل قيام هاي علويان در اين دوره و ارتباط آن با ولايتعهدي امام رضا(ع) هدف اصلي ارائه اين نوشتار است.

نوشته شده توسط نعمت الله صفری فروشانی، زهرا بختیاری
پس از شهادت امام موسي کاظم (ع) در سال 183 هـ.ق، عواملي دست به دست هم داد تا عده اي، ايشان را آخرين امام و قائم و مهدي بدانند و بر اين اساس، بر ايشان توقف نمايند و امامت امام رضا (ع) و ساير امامان معصوم پس از ايشان را نپذيرند. توقف کنندگان بر امام کاظم (ع)، خود به گروه هايي تقسيم شدند که در مواردي چون چگونگي رحلت و غيبت و ظهور و قيام آن امام با هم اختلاف داشتند.

آیت الله محمد هادی یوسفی غروی در تشریح غریب خواندن امام رضا (ع) گفت: تا 500 سال بعد از شهادت امام رضا (ع) شیعیان برای زیارت مزار ایشان نمی رفتند و بعد از روی کار آمدن صفویه بارگاه ثامن الائمه (ع) مورد زیارت اهل تشیع قرار گرفت.