نویسندگان: سیدجواد امام جمعه زاده و رضا محمود اوغلی؛ این نوشتار می‌کوشد، با توجه به روایت‌های نقل‌شده از امام رضا(ع) و با روش توصیفی و تاریخی، دیدگاه حضرت را در مورد مسائل مهم جامعه و حکومت در دوره بحرانی (203-183 ق) بررسی کند. مقوله ولایتعهدی و حضور امام(ع) در خراسان به همراه عوامل تأثیرگذار دیگر مانند ظهور و بروز ادیان و فرقه‌های انحرافی، تقسیم خلافت عباسی و خیزش علویان باعث شده بود در این دوره سؤا‌ل‌ها و پرسش های جدیدی مطرح شود که متناسب با این دوره پاسخ‌های خود را می‌طلبید.

نویسنده: ابراهیم برزگر؛ این نوشتار می‌کوشد تا با تمرکز بر موضع‌گیری‌های سیاسی امام رضا(ع)، معطوف به رقیب و دشمن سیاسی ایشان یعنی مأمون، به استنباط‌های نظری بپردازد و از خلال این بررسی به پرسش‌های سیاست در دنیای معاصر پاسخ دهد. سیاست امام رضا(ع) در دو وجه «سیاست معطوف به مأمون» و «سیاست معطوف به امام(ع)» قابل تعقیب است.

نویسنده: سید اذکار نقوی؛ با توجه به نقش علویان در حوادث سیاسی، اجتماعی و فرهنگی عصر خلافت عباسی و ستم خلفای عباسی در حق آنان، برخی از علویان زیدی مسلک، قیام هایی بر ضد خلافت طراحی نمودند و در نتیجه، بحرانهای بسیاری برای عباسیان به وجود آمد؛ به گونه ای که سرکوبی و مقابله با این شورش ها، چالش اصلی خلافت عباسی بود.

نویسنده: امیر اکبری؛ عصر امام رضا(ع) به عنوان یکی از دوره های پرتنش سیاسی و فرهنگی از جهات مختلف قابل اهمیت است. تقسیم خلافت عباسی، درگیری میان امین و مامون، خیزش بزرگ علویان و سرانجام دعوت امام به خراسان ناگزیر تدابیر سیاسی خاصی را از سوی امام در مقابل این بحران ها به همراه داشت. ضرورت های سیاسی دعوت امام به خراسان و نیز مقوله واگذاری ولیعهدی به ایشان یکی از وقایع بدیع خلافت عباسی و همچنین نقطه عطفی در تاریخ تشیع به حساب می آید.

نویسنده: بهمن براتی دشت بیاض؛ این پژوهش درباره نـقش امام رضا علیه السلام در حفظ انـسجام اسـلامی در عصر عبّاسی است. این دوره از تاریخ خلافت عبّاسی به دلیل مشکلات به وجود آمده در زمان هارون و سپس درگیری های سیاسی بین امین و مأمون و جنگ میان آن دو و همچنین نارضایتی عنصر عرب از مأمون به دلیل بها دادن بـه عنصر ایرانی بسیارمهم است. در این میان امام رضا علیه السلام نقش و تأثیر بسزایی در وحدت امت اسلامی داشت.