نویسنده: سید آصف کاظمی؛

در مشی ائمه ع هیچ تفکیکی بین سیاست و وظایف آن ها نیست . آنان سیاست مدارترین ، بندگان الهی هستند و تدبیر آن ها در تمام امور به صورت کامل و بی نقص انجام می گیرد. ازاین رو امامت امام حسن و امام حسین ع نیز با یکدیگر تفاوت ندارد. آن چه باعث اختلاف در روش آنان گردید، شرایط زمان و مکان است.

 بعد از شهادت حضرت علی ع ، مردم با امام حسن ع بیعت کردند و امامت حضرت شش ماه و سه روز به طول انجامید و در سال ٤١ ق بین او و معاویه صلح نامه امضا شد. پس از اجرای صلح ، امام ع به مدینه مراجعت نمود و مدت ده سال آخر عمر شریفش را در آن جا ساکن بود نوشتار «رفتارشناسی سیاسی امام حسن مجتبی ع بعد از صلح » تلاش دارد به این پرسش پاسخ دهد که ؛ امام بعد از صلح و ده سال اقامت در مدینه چه رفتار سیاسی داشته اند؟ بر پایه منابع موجود، امام ع در این هنگام هم چون پدر و جد بزرگوارش ، طبیب دل سوز و پناهگاهی مطمئن برای مردم و شیعیان و مظلومان عالم بود.

مسلمانان جهان را با درایت رهبری می کرد و رفتار سیاسی ایشان ، پایبندی به پیمان صلح ، همراه سخنرانی های سیاسی و برخورد با زیاده خواهی و نقشه های شیطنت آمیز معاویه است . ایشان با حمایت های سیاسی از شیعیان و موالیان و حفظ جان آنان ، کادرسازی و تربیت نیروهای کارآمد، زمینه را برای نهضت عاشورا آماده می نمودند.

برای مشاهده متن کامل مقاله اینجا کلیک کنید.